Friday, November 2, 2007

အရာရွိကေတာ္ေလာင္းမ်ားကို မွာခ်င္တာက...


ေအာက္တိုဘာလရဲ႕ တစ္ခုေသာ ေသာၾကာေန႕တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားျဖင့္ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္္ မဂၤလာကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ဆံပင္ကုတ္၀ဲေလာက္ေလးကို ဖါးလားေလးခ်ကာ ကြာတာေဘာင္းဘီတိုေလး ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္....

စေနေန႕၏ မဂၤလာရက္ျမတ္ခ်ိန္ေလးတစ္ခုတြင္ ျမန္မာ့က်က္သေရ ထိုင္မသိမ္းေလးကို ၀တ္ဆင္ထားကာ ျပံဳးစိစိမ်က္ႏွာေလးျဖင ့္ေကာင္မေလးႏွင့္ Service Suit ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေကာင္ေလးတို႔ ယွဥ္တြဲကာ မဂၤလာခမ္းမအတြင္းသို႕ ၀င္လာၾကသည္.......
တနဂၤေႏြေန႕တြင္ မိဘေဆြမ်ိဳးေမာင္ႏွမမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ခင္ပြန္းတာ၀န္က်ရာေဒသသို႕လိုက္သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ဆံပင္ေလးကို စည္းေႏွာင္ထားကာ ကြာတားေဘာင္းဘီေလး ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေကာင္မေလး...
တနလၤာေန႕တြင္..."ငယ္ေရ.. မျပီးေသးဘူးလား။ ဒီမွာ အစ္မတို႕ကေတာင္ေစာင့္ေနရျပီ။"
"လာပါျပီ..ကိုကိုရယ္။ ငယ္ဆံပင္ျဖီးေနလို႔ပါ။"
"ေဟာဗ်ာ..ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလည္း..ငယ္။ ေဘာင္းဘီတိုႏွင့္ စပို႕ရွပ္နဲ႕။ ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းကြာ"
"ဟာ..ကိုကို ကလည္း လယ္ထဲလိုက္ၾကည့္ရမွာဆို..ဒါ့ေၾကာင့္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိေအာင္လို႕ပါ။"
"ငယ္......ငယ္က လြန္ခဲ့ေသာ..ေသာၾကာေန႕က ငယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အရာရွိကေတာ္ ျဖစ္သြားျပီ။ ငယ့္..လက္ေအာက္မွာ ရဲေမေတြရွိတယ္။ အျခားအရာရွိငယ္ ကေတာ္ေတြ ရွိတယ္ေလကြာ.. ငယ္ ဒီလို၀တ္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလည္း.. ထမီေလးႏွင့္ရင္ဖံုး သို႕မဟုတ္ ရင္စိအက်ၤ ီေလး ၀တ္ခဲ့ေနာ္.. ျမန္ျမန္လဲခဲ့ အစ္မတို႕ေစာင့္ေနရတာ အားနာစရာ။"
မ်က္ႏွာေလးပ်က္ပ်က္ျဖင့္ အခန္းထဲသို႕ျပန္၀င္သြားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတြးေနတာကေတာ့.....
"ညီမတို႕ အစ္မတို႕မ်ား... တပ္မေတာ္ထဲ၀င္ရင္ေလ.. သူ႕ကိုေျပာလိုက္စမ္းပါ... ရင္ဖံုး၊ ရင္စိႏွင့္ ထမီေတြသာ မ်ားမ်ားခ်ဳပ္ယူလာၾကပါလို႕" ညီမေလးကေတာ့ ဒီေနရာကေန..မွာခ်င္ပါတယ္။ ့

No comments: