သားေလး ကမ္းေပးေသာလက္

မနက္မိုးလင္းလို႕ မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ျမင္ေနရေသာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ျမင္ကြင္းေလးသည္ ဘာႏွင့္မွ မတူေအာင္ကို ေႏြးေထြးလွသည္။ သားေလးစာက်က္ေနသံက ပို၍နား၀င္ခ်ိဳလွသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ေလးကေတာ့ ေယာက္ခမျဖစ္သူေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ ေဆးရံုလိုက္သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ခဏၾကာတြင္ ဇနီးသည္ေလးက သားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ကို ႏုတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားသည္။ သားေလးမ်က္ႏွာက မရႊင္မပ်ျဖင့္သာ က်န္ေနခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သားသည္ အျမဲတေစေက်ာင္းသို႕ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္က လိုက္ပို႕ျမဲျဖစ္သည္။ ယေန႕တြင္ေတာ့.... သားကို လိုက္ပို႕ရန္ ကၽြန္ေတာ္ အားတင္းလိုက္ရင္း ကတင္ေဘးတြင္ေထာင္ထားေသာ ခ်ိဳင္းေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို လွ်မ္းယူလိုက္သည္။

"သား...ေဖေဖ ဒီေန႕ သားကိုေက်ာင္းလိုက္ပို႕မယ္ေနာ္။ သားမေၾကာက္နဲ႕။ သြား..အ၀တ္အစားသြားလဲခ်ီ" သားေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ကို အားကိုးေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ကာ အက်ီ ၤလဲရန္ ကၽြန္ေတာ့္နားမွ ထြက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာသစ္ျပီး ျပင္ဆင္ျပီးသည္ႏွင့္ သားေလး သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားၾကီးကို ေက်ာင္းပို႕ရန္ထြက္ခဲ့ပါသည္။
သားေလးက ကၽြန္ေတာ့္နားမွ ကပ္ေလွ်ာက္ကာပါလာပါသည္။ သားေလးကေတာ့ လက္ကေလးလႊဲကာ သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္ျဖင့္ လမ္းတေလွ်ာက္ဆိုလာပါသည္။ ကားလမ္းကူးရန္ေနရာတစ္ခုအေရာက္တြင္ သားေလးမ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ငံု႕ၾကည့္လိုက္စဥ္ သားေလးေျပာလိုက္တာကေတာ့..... "ေဖေဖ..သားသား လက္ကိုမကိုင္လည္းရပါတယ္ သား ေဖ့ေဖ့ပုဆိုးေလးကို သားဆြဲျပီးလိုက္ခဲ့ပါမယ္" တဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိက္ပြဲတြင္ မိုင္းဒဏ္ရာရခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေျခတစ္ဖက္ဆံုးရွံုးခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္အနည္းငယ္ေတာ့ က်ခဲ့ပါသည္။ ေဆးရံုမွ အိမ္သို႕ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေနေသာ ကာလတြင္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ျဖင့္ က်င့္သားမရေသးပါ။ ေျခတုကိုလည္း မွာထားေသာ ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း အျပင္ေလာကႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရွိခဲ့ပါ။ သားေလးကို ေက်ာင္းစပို႕ေပးေသာ ေန႕ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ေလာကၾကီးကို ဤပံုစံျဖင့္ပါရင္ဆုိင္ရဲေသာ သတၱိမ်ားပိုင္ဆိုင္လာပါသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ိဳင္းေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကိုသာ အားျပဳသြားလာျခင္းကို က်င့္ကာ သားေလးလက္ကို ဆြဲ၍လမ္းကူးႏိုင္ကာ ယခုဆုိလွ်င္သားေလးကို ေက်ာင္းသို႕ပို႕ႏိုင္ေနျပီ... သားေလး ကမ္းေပးလုိက္ေသာ လက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ျပန္လည္ရွင္သန္ေစေသာ အားေလးတစ္ခုပါ......
[အမွတ္မထင္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုမွ...]

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ဒီေလာက္နဲ႕ေက်နပ္ေနရသူ

ေမတၱာပို႕သသံေလးမ်ားက ေလလႈိင္းတြင္ လြင့္ပ်ံ႕လာသည္။ ၾကားရသူ လူအေပါင္းကို ေအးမွ်ေစပါသည္။ ဒီရြတ္ဆိုေသာ အသံမ်ားသည္ တပ္တြင္း ဓမၼာ႐ံုမွျဖစ္သည္။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕တပ္ ေရွ႕တန္းထြက္သြားေသာေၾကာင့္ အႏၱာရာယ္ကင္းေမတၱာပို႕ျဖစ္သည္။ ရြတ္ဆိုေသာ သူတိုင္းရင္မွာလည္း ပူပင္မႈ၊ စိုးရိမ္မႈေလးမ်ားရွိေနမွာ မလြဲေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တပ္၀င္ရတဲ့ခြင္က သတင္းေမႊးေသာ ေက်ာက္ၾကီး... တပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္အၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တပ္ ခြင္ထဲေရာက္ျပီဆိုတာ ေၾကးနန္း၀င္လာသည္။ မနက္တိုင္းၾကားရေသာ ရြတ္ဆိုမႈမ်ားသည္ ညပိုင္းတြင္ပါ ၾကားရလာသည္။ သို႕ေသာ္လည္း တစ္ေန႕ေသာရက္တြင္ေတာ့....
တစ္ေယာက္တိုက္ပြဲက်သည္ဆိုေသာ သတင္းက ေရာက္လာပါျပီ။ သတင္းၾကား႐ံုျဖင့္ ေမ့လဲသြားေသာ အရာရွိကေတာ္ေပါက္စတစ္ေယာက္ကို တပ္တြင္းေဆးခန္းကို ပို႕ေပးလိုက္ရေသးသည္။ သူက လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ပတ္ကမွ မဂၤလာေဆာင္ထားတာကိုး။ သတင္းအတိအက်ရခ်ိန္မွာေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ကို သတင္းပို႕ရသည္။ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ၾကီးကလည္း ရင္တဖိဖိ။ က်န္အရာရွိကေတာ္မ်ားကလည္း မိမိတို႕ခင္ပြန္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ၀မ္းသာလို႕ရသည္မဟုတ္။ မိမိေယာက်ာ္းေနာက္တန္းျပန္ပါလာမွသာ ရင္တြင္းအပူလံုးကို ခ်ႏိုင္မည္သာ။ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ၾကီး ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕ နံမည္လာအေခၚကို အခ်ိန္မေရြးျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုထိုေသာ အရာရွိကေတာ္မ်ားကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးကို ထိုသို႕ျဖစ္လာလွ်င္ မည္သို႕ျဖစ္မည္နည္းဟု ဖုန္းလွန္းဆက္ေမးမိပါသည္.. သူမျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့ "စစ္ထဲေတာင္၀င္ခ်င္တာ ၀င္လို႕မရလို႕ အရာရွိကေတာ္ဘ၀နဲ႕ ေက်နပ္ရတာ"တဲ့ဗ်ာ။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေရဒီယိုႏွင့္ မီးအိမ္ေလးပိုင္ရွင္ ကၽြန္ေတာ္

တစ္ခါတုန္းက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕က "မင္း ကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ကြာ က်ည္ေ၀းရာ တိုင္းတပ္မွာ ပန္ကာေလးနဲ႕ ေကာင္းလိုက္တာတဲ့ "စစ္သားေတြဆိုရင္ လူေတြက စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္.. ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ပဲ ျမင္ခ်င္တယ္ထင္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းေလးေနရရင္ ေျပာခ်င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆုိင္တာကေတာ့ အေမေပးတဲ့ မီးအိမ္အိုေလးႏွင့္ ေရဒီယိုတစ္လံုးပါ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ စခန္းစစ္ထြက္လာတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ျပီ.. စခန္းအားလံုးလည္း ျပီးသေလာက္ရွိပါျပီ။ ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ေပါ့။ စခန္းစစ္ဆိုေပမယ့္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး စစ္ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ စစ္ဆင္ေရးထြက္သကဲ့သို႕ အစစအရာရာ တစ္စခန္းေျပာင္း တစ္စခန္းသတိထားရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးသြားရမယ့္ ေနရာကေတာ့ ကဗ်ာစာခ်ိဳးေလးနဲ႕ ေနရာပါပဲ... ၁၉ ဖာပြန္ တမလြန္ ဆိုေသာ..ေနရာေလးေပါ့
အသြားမွာေပါ့ ကေလးေတြေျပာသလို ႏိုး ပလံု ပလံုေပါ့။ အျပန္မွာေပါ့ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ ဆိုတဲ့အတုိင္းပါပဲ ပစ္ခတ္မႈနဲ႕ဆံုပါသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေမ့သားေလး.. အေမပို႕သေသာ ေမတၱာေၾကာင့္ ေဘးမသီရန္မခ ေအးေဆးစြာ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ တပ္ေရာက္သည္ႏွင့္လည္း မိန္းမယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ.. ကၽြန္ေတာ့ ညီမေလးေျပာေသာ ငွက္ေပ်ာတံုးဖက္ရမွာကို စိုးပါသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ညီမေလးရယ္... အစ္ကိုတို႕က စစ္သားေတြပါ။ အစ္ကိုတို႕ဘ၀ကို နားလည္ေပးမယ့္ အိမ္သူသက္ထားကို ရဖို႕ဆိုတာ မဟူရာညမွာ အပ္ေပ်ာက္ရွာရတာပါ။ ဖူးစာဆိုတာ ဦးရာလူ ဆိုေတာ့ အစ္ကိုတို႕စစ္သားေတြက တာ၀န္ေတြဆိုတာ ေန႕ေရာညပါေလ.. ဘယ္နားမွာ ဦးခ်ိန္ရမွာတုန္းကြာ။ မိန္းမယူထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ အိမ္သူသက္ထားမ်ားကိုလည္း ေလးစားမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘ၀ကိုလည္း အားက်ရင္း ဘာရယ္မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ့္ဖူးစာရွင္ေလးကို ေရဒီယိုေလးကို နားေထာင္ရင္း အေမေပးတဲ့ မီးအိမ္အိုေလးျဖင့္ မီးခြက္ထြန္းရွာေနေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါတယ္။
[ရတခမွ အစ္ကိုတစ္ေယာက္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း]

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

တုိက္ဆိုင္မႈဟု မဆိုခ်င္ပါ..အစ္ကို

မေန႕တစ္ေန႕က အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ blogကို ၀င္ဖတ္ၾကည့္ရင္းက စစ္ေျမျပင္တြင္ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္စကားေလးေတြ အေၾကာင္းကို ဖတ္မိရင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေနလိုက္ေသးတယ္။ ေျပာလို႕မွမဆံုး စားပြဲေပၚကဖုန္းက ခပ္စြာစြာအသံျဖင့္ ထျမည္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ေကာက္ကိုင္လိုက္မိသည္။ တစ္ဖက္ကေျပာဆိုသူ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးေသြးရပ္သြားသကဲ့သို႕ ခံစားလိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုအရင္းလိုခ်စ္ခင္ရပါေသာ အစ္ကုိ စိုးလြင္ဦး.... ဆြဲမိုင္းထိေသာေၾကာင့္ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းျပီးဆံုးသည္တဲ့ မည္သို႕မွ်ေျဖမဆည္ႏိုင္ပါ။ အစ္ကုိ႕ရဲျပံဳးေနေသာ ဟန္ပန္ေလးေတြ၊ ခပ္ေအးေအးသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာ အစ္ကို။ အစ္ကိုက အသားမည္းေသာ္လည္း ခ်စ္လိုက္ရင္ေတာ့ ဆန္႕က်င္ဖက္အသားအေရာင္။ အစ္မကိုေတာ့ အျပင္တြင္တစ္ခါသာ ျမင္ဘူးလိုက္သည္။ အစ္ကို ေရွ႕တန္းပါေတာ့ အစ္မဆီကို ဖုန္းဆက္ျပီး ျပန္လာရင္ လက္ထပ္ခ်င္ပါေၾကာင္းေျပာေနရင္း အစ္မနဲ႕ စကားမ်ားၾကေတာ့ အစ္ကို စိတ္မေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေရွ႕တန္းကို ပါသြားတာ မ်က္စိထဲက မထြက္ဘူး။ အခု ဒီလိုသတင္းၾကားရေတာ့ အစ္မဆီကိုလည္း ဒီသတင္းေရာက္သြားမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕စစ္သားေတြ ဘ၀က ဆန္းေတာ့ ဆန္းတယ္။ ကံရွိသေလာက္လို႕ ေျပာေပမယ့္ တုိက္ဆိုင္မႈေတြကေတာ့ ရွိေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္သင့္ေသာစကားကို ေရွာင္ရသည္။ ေရွ႕တန္းမသြားခင္ လက္ထပ္ခြင့္မတင္ရျခင္း၊ လက္ထပ္ခြင့္မေတာင္းရျခင္း..... မည္သို႕ပင္ဆုိေစကာမူ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုၾကီးကေတာ့ ထိုတိုက္ဆိုင္မႈေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ပါသြားကာ အသက္ေပးဆပ္သြားပါျပီ။ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးဆပ္သြားေသာ အရာရွိ၊ အရာခံစစ္သည္မ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ၾကီးစိုးလြင္ဦး ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစ။[အစ္မလည္း အစ္ကုိ႕ကို စိတ္ဆိုးေနတာေတြ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႕ ကၽြန္ေတာ္ၾကားက ေတာင္းပန္ပါတယ္]Type the rest of your post here.

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ပန္းျဖဴလိုနားေထာင္ေပးပါေနာ္...ေမေမ

ေရွ႕တန္းမွ ေပးပို႕ေသာ သတင္းၾကားၾကားျခင္း ခႏၶာကိုယ္သည္ က်က္ေသေသသကဲ့သို႕ လႈပ္ရွားမႈ ေခတၱမွ်ရပ္ဆုိင္းသြားသည္။
"ဆရာၾကီး...... က်သြားျပီ။ မင္းထိသလိုမ်ိဳးပဲ...ဆြဲမိုင္းပဲကြာ။" ဗိုလ္မွဴးေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ပင္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေလးကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ကျဖစ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္က ခံစားခ်က္ေလးကို ျပန္စဥ္းစားမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာ႐ိုးေလးပင္ေအးကနဲျဖစ္သြားသည္။...
ဆရာၾကီးက်ဆံုးသည့္သတင္းကို တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ကို သတင္းပို႕ျပီး၊ အစ္မႏွင့္ အတူ လိုင္းခန္းဖက္သို႕ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဗိုလ္ၾကီး...အစ္မလည္းေျပာမထြက္ဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာသာ ဒီလိုျပကြက္ကို စိတ္မေကာင္းဘူးလို႕ ခံစားမိ႐ံုေပမယ့္ ကိုယ္တုိင္ ၾကံဳရေတာ့ ေျပာမထြက္ေတာ့ဘူး"အစ္မလည္း အသံတုန္တုန္ကို ထိန္း၍ ဆရာၾကီးကေတာ္နာမည္ကို ေခၚလိုက္သည္။ နာမည္ေခၚလိုက္လွ်င္ ေခၚလိုက္ျခင္း အိမ္ေပါက္၀သို႕ေျပးထြက္လာေသာ ဆရာၾကီးကေတာ္... တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္လည္း စကားတစ္လံုးမွ မေျပာႏိုင္ေအာင္ပင္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယိုင္လဲသြားေသာ ဆရာၾကီးကေတာ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း....သူမရင္ခြင္ထဲတြင္ပိုက္ထားေသာ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ကေလး ေလးကို လွ်မ္းခ်ီလိုက္မိသည္။ အေဖတူသားဇာတ္ကားၾကည့္စဥ္တုန္းကေတာ့ ပန္းျဖဴက တည္ျငိမ္စြာနားေထာင္ႏိုင္ေပမယ့္ ျပင္ပလက္ေတြ႕တြင္ေတာ့ ထင္သေလာက္ မေအးေဆးပါ။ အသင့္လုိက္ပါလာေသာ ေဆးမွဴးက ႏွာနတ္ေပးရင္း တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ေျပာေသာ စကားမ်ားကို ႐ွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုရင္းနားေထာင္ေနေသာ ဆရာၾကီးကေတာ္...မိခင္ရင္ခြင္သို႕ျပန္သြားခ်င္၍ ႐ွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုေနေသာ ကေလးငယ္...ကၽြန္ေတာ္ေဘးမွ ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ေမေမ့ကို သတိရလိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္မိုင္းထိခဲ့တုန္းက ထိုသတင္းကို ေမေမ မည္ကဲ့သို႕ မည္ပံု နားေထာင္ခဲ့ပါသနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ေျခေထာက္ျပန္ေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ တပ္မေတာ္တြင္ ဆက္လက္အမႈထမ္းမည္ဆိုတုန္းက ေမေမေျပာခဲ့ေသာစကား
"သား....စစ္သားေတြဘ၀က ျပည္သူေတြ အသက္အိုးအိမ္တည္ျမဲေရးအတြက္ မိမိတို႕အသက္ကိုေပးဆပ္၊ မိမိတို႕ကိုအားကိုးအားထားေနေသာ ္မိသားစု၊ ခ်စ္သူခင္သူေတြကို ခြဲခြာျပီး ကာကြယ္ေနၾကရမွာပါပဲ။ သားရဲ႕ဆႏၵသေဘာအတုိင္းသာ ဆံုးျဖတ္ျပီး ေဆးဆင့္ခ် မခ် စဥ္းစားေပါ့ "ဟုေမေမေျပာခဲ့ေသာ စကားေလးမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိလိုက္သည္။
ေမေမ ေရ...သား အတြက္ ဒီလို သတင္းမ်ိဳး ေမေမၾကားခဲ့ရမယ္ဆိုရင္းလည္း ပန္းျဖဴလို နားေထာင္ေပးပါေနာ္ဟု ေမေမ့ကို တိုင္တည္မိရင္း......
(၂၈-၁၁-၀၇။ ေက်ာက္ၾကီးစစ္ဆင္ေရးတြင္ က်ဆံုးသြားေသာ ဆရာၾကီးတစ္ဦး၏ အေၾကာင္းကို ေရးသားမိပါသည္။ ဆရာၾကီး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။)

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...